Η συμμετοχή των ναυτικών(!) στην πολιορκία των Ιωαννίνων

Ο ποταμός Λούρος χρησιμοποιήθηκε πολύ για τη μεταφορά πολεμικών εφοδίων μέχρι περίπου τη Φιλιππιάδα, που στη συνέχεια προωθούνταν με κάρα και φορτηγά αυτοκίνητα για το Εμίν Αγά και άλλους προορισμούς κοντά στο μέτωπο του αγώνα, συντομεύοντας έτσι το δρόμο που έπρεπε να διατρέξουν τα κάρα και τα υποζύγια από την Πρέβεζα μέχρι το μέτωπο.
Ιστιοφόρα καΐκια που τα ρυμουλκούσαν ατμοκίνητα σκάφη του ναυτικού σε μικρό χρονικό διάστημα ανάπλεαν τον ρουν του Λούρου και έφθαναν στη Φιλιππιάδα, όπου γινόταν η μεταφόρτωση από τα πλωτά στα επίγεια μεταφορικά μέσα.
Οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί που φρόντιζαν τη μεταφόρτωση σε αναμνηστική φωτογραφία που έβγαλε κάποιος πολεμικός φωτογράφος.

Ένα ατμοκίνητο σκάφος του ναυτικού που ρυμουλκούσε τα φορτωμένα καΐκια στον Λούρο ποταμό. 

Τα φορτωμένα πλεούμενα ήταν επιταγμένα για να εκτελούν τις μεταφορές αυτές.

Πηγή: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων
Η δράση της Ναυτικής Μοίρας Ιονίου Πελάγους κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους
 

Τον Φεβρουάριο του 1913, επικειμένης της τελικής μάχης για την εκπόρθηση των Ιωαννίνων, ο Αρχιστράτηγος Διάδοχος Κωνσταντίνος εζήτησε τον στενό αποκλεισμό των αλβανικών παραλίων, απ’ όπου ο τουρκικός στρατός εφοδιάζετο. 

Συγκροτήθηκε τότε η Μοίρα Ιονίου Πελάγους, που περιέλαβε το θωρηκτό «ΨΑΡΑ», τα αντιτορπιλλικά «ΑΕΤΟΣ», «ΑΣΠΙΣ», «ΛΟΓΧΗ» και το τορπιλλοβόλο «ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ», πρώην τουρκικό «ΑΤΤΑΛΕΙΑ». Στη Μοίρα υπήχθη και η ομάδα των τεσσάρων ατμομυοδρομώνων, που υπήρχε στο Ιόνιο απ’ την αρχή του πολέμου και αργότερα προσκολλήθηκε μία ομάδα τεσσάρων επιτάκτων εξοπλισμένων, μεταξύ των οποίων τα υπερωκεάνια «ΑΘΗΝΑΙ» και «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ». Ο Διοικητής της Μοίρας, Πλοίαρχος Ανδρέας Μιαούλης, επέβαινε στο «ΨΑΡΑ» και του είχε διατεθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών διπλωματικός υπάλληλος, για ζητήματα που θα μπορούσαν να εμφανισθούν τόσο από την Αλβανία όσο και από την Αυστρία και την Ιταλία.
Διατάχθηκε αποκλεισμός από Αυλώνα μέχρι Πρέβεζα, ο οποίος αργότερα επεκτάθηκε μέχρι το Δυρράχιο. Η περιοχή χωρίστηκε σε τέσσερεις τομείς, Δυρράχιο – Αυλώνα, Αυλώνα – Βορ. Άκρα Κέρκυρας, στενό Κέρκυρας – Ηπείρου, και Νότια Άκρα Κέρκυρας – Πρέβεζα.

Οι απομακρυσμένοι τομείς ανετίθεντο σε πλοία που διέθεταν ασύρματο, κατά προτίμηση αντιτορπιλλικά και υπερωκεάνια, και οι δύο εσωτερικοί στους «Ποταμούς», τη «ΝΙΚΟΠΟΛΗ» και τα μικρότερα επίτακτα. Το «ΨΑΡΑ», κατόπιν διαταγής, έπλευσε εις Αυλώνα όπου ο Διοικητής συναντήθηκε με τους ιθύνοντες Αλβανούς, στους οποίους εγνωστοποίησε την αποστολή του. Από εκεί έπλευσε στο Δυρράχιο όπου συναντήθηκε με τον Έλληνα Μητροπολίτη. Την 18η Φεβρουαρίου διενεργήθηκε επιχείρηση παραπλανητικής απόβασης στους Αγίους Σαράντα για αντιπερισπασμό. Οι στρατιώτες που επέβαιναν σε φορτηγίδες καθώς και το αντιτορπιλλικό που έπλεε κοντά για προστασία εβλήθησαν απ’ την ξηρά και υπήρξαν τραυματίες μεταξύ των στρατιωτών. Εις αντίποινα διενεργήθηκε βομβαρδισμός κατά της πόλεως. Την 19η Φεβρουαρίου, ημέρα ενάρξεως των επιχειρήσεων του Στρατού κατά του «Φρουρίου των Ιωαννίνων» επαναλήφθηκε η επίδειξη απόβασης. Την 21η Φεβρουαρίου τα Ιωάννινα παραδόθηκαν στον διάδοχο Κων/νο.

ΠΗΓΗ: Περί Αλός http://perialos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_09.html

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1.Θεοφανίδης, Ι., Ιστορία του Ελληνικού Ναυτικού: 1909 –1913, Εν Αθήναις 1925.
2.Ιστορία του Ελληνικού Έθνους: Νεώτερος Ελληνισμός από 1881 ως 1913, τ. ΙΔ, Αθήνα 1977.
3.Μαμπούρης Ε., Το Ναυτικόν μας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913, Εν Αθήναις 1939.
4. «Σκρίπ» (εφημερίδα), Ιστορία του Ναυτικού Πολέμου 1912 – 1913.
5.Ταγκαλάκης, Δ. Ν., Αναμνήσεις του Ναυτικού Αγώνος: Βαλκανικοί Πόλεμοι, Αιγαίον – Ιόνιον, Αθήνα 1995.