Μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν ποὺ ἐπολέμησαν μὲ τόσον ἡρωϊσμὸν διὰ τὴν κατάληψιν τοῦ Μπιζανίου τὸ 1913 ἦτο εἷς μικρὸς 13 - 14 ἐτῶν, μὲ ροῦχα βοσκοῦ, ἀσκεπής. Τὸν εἶχον εὓρει κατὰ τὴν νυκτερινὴν πορείαν εἰς τὸν δρόμον τῆς Μανωλιάσας καθισμένον ἐπάνω εἰς μίαν πέτραν. Ἐφαίνετο, ὅτι κάποιον ἐπερίμενε.—Ποῖον περιμένεις; τὸν ἠρώτησεν ὁ λοχαγός.—Τοὺς Ἕλληνας.—Ἡμεῖς εἴμεθα. Τί θέλεις;—Νὰ πολεμήσω τοὺς Τούρκους. Εἶμαι Σουλιωτόπουλο.—Δὲν ἔχεις οἰκογένειαν;—Ὄχι....
